Een nieuw verhaal

Nog niet zo lang geleden hebben we veel te vroeg en te snel afscheid moeten nemen van onze lieve hondenvriendin Yena.

Het is geen geheim dat het mijn hart in honderd duizend stukjes brak.

Ze was mijn steun en toeverlaat, mijn alles en bovendien was ze er gewoon altijd.

In zo'n groot gat van leegte vallen was dan ook ondraaglijk en het voelde alsof ik gek werd.

Een paar jaar terug (al voor dat Yena ziek werd) hadden we al de beslissing gemaakt dat er een hond bij zou komen in Huize Knettergek.

Omdat ik de aanschaf hiervan behoorlijk serieus neem en me er flink in wilde verdiepen eerst én omdat ik een honden nerd ben zoals sommige mensen in mijn omgeving me noemen ben ik daar dus inmiddels al langere tijd mee bezig.

Ten eerste werd het ras gekozen van ons nieuwe huis genootje.

Elke hond heeft zijn voors en tegens en wij maakten een "lijstje" met bepaalde voorkeuren.

Zo bekeken we ras na ras en maakten we aantekeningen bij wat we wel en niet zochten in een hond.

Het was voor mij geen verrassing dat we in de hoek van de herders bleven rond dwalen en uiteindelijk kwamen we uit bij een ras waarvan we het gevoel hadden "Dit is hem".

Nadat we deze eerste stap gezet hadden gingen we ons in het ras zelf oriënteren.

Alle boeken werden uitgeplozen en het internet werd afgestruind naar alles wat met het ras te maken heeft.

We lazen ervaringen van fokkers en eigenaren, we bestudeerden de zogenaamde zwaktes in het ras, keken op de site's van verenigingen en clubs en uiteindelijk keken we ook bij verschillende fokkers.

Daarbij had ik een soort "radar" voor de witjes ontwikkeld en sprak ik iedere eigenaar aan als ik ergens een witje zag lopen.

Het viel meteen op dat er heel veel verschil zit in een ras opzich.

Er zijn diverse honden van het zelfde ras die een wereld van verschil zijn als je ze naast elkaar zet en dat heeft niet eens alleen met het uiterlijk te maken.

Ook de fokkers die we tegenkwamen in onze zoektocht waren heel verschillend.

Wij vielen terug op onze eigen ideeën wat fokken betreft om een voor ons zo "goed" mogelijke fokker te vinden.

Nadat we deze fokker naar ons gevoel gevonden hadden zijn we deze gaan volgen.

En kort daarna was er voor ons geen twijfel meer mogelijk dat wij hier graag een pup zouden kopen en namen wij contact op.

We waren dan ook erg blij toen bekend werd dat mama hond was goedgekeurd op gezondheid gebied en de plannen langzaam aan duidelijker werden.

Het kwam dan ook als een klap dat Yena zo snel overleed.

We hadden in ons hoofd al een plaatje van haar en de pup.

We stelden ons in voor een toekomst met hen samen.

Enorm was het verdriet dan ook toen we beseften dat het plaatje nooit zou zijn.

Even twijfelden we over de aanschaf van een pup en wat dan de juiste tijd zou zijn.

Ten slotte waren en zijn we nog steeds verdrietig om onze lieve hondenkindje Yena.

Maar al enkele dagen na haar overlijden beseften wij dat we de leegte niet konden verdragen.

Het klopte niet en hoorde niet.

Het toekomstige pupje in gedachte gaf ons afleiding en troost.

Al snel was dus duidelijk dat we gewoon voor een nieuw leven gingen.

Niet om Yena op wat voor manier dan ook te vervangen.

Geen ziel die dat kan.

Maar als een nieuw hoofdstuk in ons leven.

En nu terwijl ik dit typ aan het eind van het jaar 2014 zijn we op het punt aanbeland dat de lange voorbereidingen bijna ten einde zijn.

Mama hond is zwanger en eind januari zal zij werpen.

Vol spanning kijken wij daar naar uit.

Begin januari zal er een kennismaking ("in het echt") zijn met de fokker.

Dan zal eventueel de definitieve reservering plaats vinden waar wij al zolang mee bezig zijn.

Een spannend vooruitzicht dus,

Met Yena in onze gedachte zullen wij dan beginnen aan een nieuw verhaal.