Dat was weer een flinke tijd terug sinds de laatste blog.
Allereerst dus mijn excuses voor de vertraging van de update van de blog.
Het is best tijdrovend om deze update's te doen en alhoewel ik het erg leuk vind om over Vegas en haar vorderingen te vertellen,
gaat hier ook het dagelijks leven ook gewoon door en zoals ik al vaker verteld besteed ik de tijd die ik heb het liefste aan daadwerkelijk bezig zijn met mijn witte wonder..

Ik heb wel "groot nieuws" wat ik graag wil delen.
En dat is dat Vegas een échte grote dame is geworden inmiddels.

Ze is nu (aanstaande dinsdag) 66 weken oud of te wel 15 maanden en ze is onlangs voor het eerst loops geweest.
Het was voor mij toch wel een hele happening, ook vanwege mijn droom, en toen het eenmaal zo ver was, voelde ik me stiekem ook wel trots op haar.
Ze voelde zich ook een aantal dagen niet in haar hummetje.
Was wat knorrig en vocaal en hangerig ook.
Ze kwam wat extra knuffels halen en af en toe keek ze erg zielig vanaf haar bank richting ons.
Gelukkig was het kleine kindje er om haar te troosten en kropen ze samen onder een dekentje.

De verwachting is dat ze rond het najaar (september/oktober 2016) weer loops zal worden en dan weer in het voorjaar 2017.
Dit is voor mij erg belangrijk om bij te houden allemaal want het duurt niet lang meer voor mijn droom in vervulling kan gaan, mits het allemaal goed zit met Vegas op het gebied van fokgeschiktheid. 
Mijn eigen fokkerij "When dreams come true".
Zoals inmiddels wel bekend is ben ik daar al járen mee bezig en is het al vanaf kind af aan mijn droom.
Een goede voorbereiding is dan het halve werk en aangezien ik er veel waarde aan hecht dat het "goed" gebeurd ben ik daar nu al geruime tijd mee bezig.

Er zijn diverse regels waar ik rekening mee moet houden wil ik het op de manier doen waarvan ik denk dat het de juiste is.
Alvorens ik Vegas zou laten dekken is er een bepaald traject wat er aan vooraf gaat voordat Vegas het officiele "stempel" fokgeschikt  krijgt.
Volgens de reglementen mag een teefje pas gedekt worden vanaf de leeftijd van 20 maanden.
Ze moet ook minimaal 1 keer eerder loops zijn geweest.

Om fokgeschikt verklaard te worden moeten er een aantal testen gedaan worden op het gebied van gezondheid, karakter en uiterlijk.
Er moeten foto's gemaakt worden door een door de Raad van Beheer goed gekeurde dierenarts van heupen (HD) en ellebogen (ED).

En ook moeten er swaps (wattenstaafje tegen wangslijmvlies) worden afgenomen om MDR1 en DM uit te sluiten.
Tenslotte moeten er 2 keer ZG (zeer goed) behaald worden op een hondenshow door een raskeurmeester beoordeeld.

En als dat allemaal met goede uitkomsten is doorlopen is Vegas fokgeschikt en kan ik een nest gaan plannen.
Momenteel is het dus nog een beetje afwachten en aftellen, de benodigde foto's kunnen pas worden gemaakt vanaf de leeftijd van 18 maanden, 
dat betekent in Vegas haar geval dus vanaf  eind juli.

Wanneer zij geschikt is en oud genoeg moet er natuurlijk ook nog tijd en zorg geinvesteerd worden in het zoeken naar een goede match.
De perfecte reu bestaat niet en ik ben ook niet echt geinteresseerd in de veelvuldige kampioens reuen omdat ik ook graag rekening houd met de genenpool.
(Als alle teven alleen maar worden gedekt door de kampioens reuen dan zijn alle pups verwant en zit je met een krappere keuze de volgende generatie want alle pups zijn verwant.) 

Een geschikte reu zoeken daar verdiep ik me wel al wat in.
De rest is zoals gezegd toch wat afwachten nog al sta ik klaar in de startblokken.
Mijn idee van een goede match is een combinatie van een aantal eigenschappen.
Zo moet de bouw aan mijn beeld voeldoen, maar vind ik de gezondheid en het karakter veel belangrijker.
Er komt behoorlijk wat bij kijken in ieder geval, maar ik doe het met liefde.

Terug naar Vegas zelf, want wat is ze een fantastische dame.
Al heb ik de website een beetje laten versloffen, die tijd is des te meer naar Vegas gegaan.
En wat werpt het zijn vruchten af.
Ik ben iedere dag meer en weer trots op haar en blij met haar.
Natuurlijk heeft ook zij haar streken, ze heeft haar eigen unieke karakter en ze is natuurlijk geen robot.
En dat hoeft ook niet, ze is perfect zoals ze is.

Ze is erg slim en wilt ook graag (bij)leren.
Spelletjes waarbij ze zelf oplossingen moet bedenken en waarbij ze bezig is met hersenwerk vind ze geweldig.
Maar ook het "simpele" apporteer werk waarbij ik een speeltje weggooi en zij het terug brengt vindt ze prachtig.
Typisch is wel dat ze het indoors keurig netjes terug komt brengen in mijn hand maar zodra we buiten op een veldje staan rent ze er enkel achter aan maar doet ze er verder weinig meer mee en brengt het al zeker niet terug.

Ze verhaart op het moment hevig en het huis ligt vol met witte wollige plukken.
De stofzuiger heeft het er zwaar mee en eigenlijk is er ook niet tegen op te stofzuigen.
Ik heb haar al in bad gedaan van de week en haar vooraf en daarna grondig geborsteld en later die week nogmaals grondig een borstel sessie gehouden.
Het is onvoorstelbaar hoeveel haar er uit komt en nog is ze bij lange na niet kaal.
Na ruim drie kwartier borstelen blijft het haar er even hard uitkomen als in het begin.
Ik ben niet zo moeilijk maar eerlijk is eerlijk, ik zal blij zijn als de grote rui weer voorbij is en we weer overgaan naar de normale hoeveelheden plukken haar in huis.

Zoals altijd heb ik weer genoeg foto's geflitst de agelopen tijd van Vegas.
Het is altijd leuk om haar te observeren en ze is een natuurtalent.
Op de een of andere manier is een foto met haar er op altijd mooi.
Veelal is ze in het bijzijn van de kinderen, ze zijn dol op Vegas en andersom.

Wat ik ook nog niet vertelt heb is dat we sinds ze een jaar is geweest langzaam het naast de fiets lopen zijn gaan opbouwen.
We zitten inmiddels op een half uurtje aaneengesloten draven naast de fiets.
Vegas loopt keurig met een slappe lijn naast me rechts van de fiets en vind dit ook leuk om te doen.
Als ik naar mijn fiets loop staat ze altijd al kwispelend naast me in de hoop dat ze mee mag voor een rondje.
Ik wil haar niet overbelasten dus hebben we een schema waar ik me aan houd.
1 dag fietsen 2 dagen rust (dus alleen wandelen).



We hebben ook mooie wandelingen en playdates gehad, lekker geknuffeld en rondgehangen, want dat doet ze ook graag...
Luieren en hangen...


Dat was het denk ik wel zo'n beetje voor nu.
Alle nieuwtjes zijn weer gedeeld.
We genieten van haar en met elkaar en dat is het allerbelangrijste.
Ik kan nog niet vooorspellen wanneer er een nieuwe blog zal verschijnen, maar er komt er zeker een nieuwe.

Oeps...
het is een tijdje geleden sinds ik de tijd nam om de site/blog bij te werken.
Inmiddels vallen de blaadjes alweer van de bomen en is Vegas bijna 9 maanden oud.
En wat vliegt die tijd toch snel zeg.
Hetzelfde geldt voor de zomer,..die is ook voorbij gevlogen.
Vegas is al een hele dame met haar (schoft)hoogte van 55 cm en gewicht van 24 kilo.

We hebben de hele zomer genoten van wandelingen, zwem-uitjes, uitstapjes en heerlijk geluierd in de zon.
Tussendoor natuurlijk ook een ijsje gegeten en fotoshootjes gehouden...

We hebben ook niet stil gezeten met de trainingen en oefeningen.
Binnenshuis beheerst zij zo goed als "alle" commando's en buiten gaat het ook steeds beter.
De omgevingsprikkels vind zij nog wat lastig te negeren en vooral andere honden vind ze heel interessant.
Wanneer we die tegenkomen zijn brokjes, speeltjes en het vrouwtje niet meer zo heel belangrijk en dikwijls gaat ze rechtop staan om de boel beter te bekijken.


Ze is erg nieuwsgierig ingesteld en ook bijzonder vriendelijk in de omgang met andere dieren.
Dieren vinden haar ook erg leuk op de een of andere manier.
Koeien, paarden, schapen komen allemaal naar het hek gelopen en staan haar te observeren waneer wij langs lopen.
Ook gaat ze iedere maandagavond mee naar de kinderboerderij waar ik werk om de konijnen in hun nachtverblijf op te sluiten, de varkens te voeren en een "afsluitronde" te lopen.
De eerste keren reageerde ze nogal alert in de buurt van de dieren, maar inmiddels vind ze het alllemaal wel best en loopt ze netjes naast me met haar aandacht op mij en die lekkere koekjes.


Vreemde mensen wil ze graag besnuffelen en met haar uiterlijk trekt ze ook behoorlijk wat aandacht.
Wel valt me op dat ze zich wat terughoudend opstelt in eerste instantie, dit is ook een karakter eigenschap dat in het ras zit.
En  ze heeft voorkeuren voor een bepaald soort type mens.

Kinderen en de meeste vrouwmensen worden uitbundig benaderd, maar dan wel op haar initiatief.
Ze houd er niet van als mensen zich aan haar opdringen.
Mensen die in haar ogen "afwijken" negeert ze en als zij toenadering zoeken dan zal ze diegene ontwijken.
De vaste kern die ze kent worden daarintegen altijd begroet.

Ze maakt graag lichaams contact wanneer ze bij ons ligt.
Dan legt ze haar poot bijvoorbeeld op je hand.
Ook wil ze graag in de buurt zijn, dus ligt ze veelal bij Jessy als die aan het spelen is.


De kinderen zijn haar allerbeste vriendjes en vooral met Jessy heeft zij een wederzijdse klik.
Ze zijn niet bij elkaar weg te slaan en Jessy kan en mag alles bij haar doen.
Vegas wordt regelmatig als kussen gebruikt en ze vinden het beide heerlijk.
Ook luistert Vegas perfect naar Jessy, het is ontzettend leuk om te zien hoe een driejarige peuter de lakens wel even weet uit te delen en dat die witte goedzak het allemaal wel best vind en accepteert.
Ze wordt dan ook rijkelijk beloont door Jessy die voor zwarte Piet speelt met hondenkoekjes.


In de bebouwde kom zit Vegas aan de lange (uitrol)lijn.
Op de stoep verwacht ik van haar dat ze netjes zonder spanning aan de lijn naast mij loopt.
Deze handeling kent zij als commando "naast".
Wanneer zij voor mij uit wil gaan lopen stop ik direct.
Ze zoekt dan over het algemeen vrij snel contact en weet wat de bedoeling is.
Ze schuifelt achterwaarts richting de plek links naast me.
Soms is ze erg vrolijk en dan doet ze dit springend en hupsend.
Het is een grappig gezicht en ik moet vaak lachen om die gekke pretletter.

Wanneer we langs veldjes komen geef ik haar de gelegenheid om van de gehele lengte (5 meter) van de lijn gebruik te maken.
Soms rent ze ineens hard van me weg en "stopt" dan ineens de lijn en vlieg ik een stukje vooruit.
Ze staat wel altijd gelijk stil zodra er ook maar een kleine spanning op de riem komt te staan.
Gelukkig ook maar, want ze is een sterke dame en trekken is dan niet de bedoeling.



Gedurdende mijn afwezigheid hier op de website hebben we natuurlijk niet stil gezeten.
Zoals gezegd hebben we veel gewandeld, gezwommen, gespeeld en geluierd.
We hebben wat nieuwe hondenvriendjes leren kennen zoals Meneer Beer de Berner Sennenhond.
Hij is een maand ouder dan Vegas en het was even wennen aan zijn grote lompe gestalte maar hij is ontzettend lief en ze kunnen het goed vinden met elkaar.


Ook hebben we nog wat playdates gehad met de dames van Yukusaki Akita's.
Het was een heerlijke zomer en met de camera bij de hand hebben we ook weer een hele lading foto's geschoten.


Voordat ik afsluit wil ik graag nog een "kleine" verzameling van de foto's die er zijn gemaakt in de tussentijd delen.
Ze spreken voor zich vind ik zelf; Vegas is een prachthond, van binnen en buiten.


Beloftes maken schuld dus ik doe nog geen uitspraken over de volgende blog, maar verschijnen zal hij zeker.
Over 3 weken krijgt Vegas een verassing waarover ik dan meer zal vertellen..
Tot de volgende keer.

Wegens het warme weer en wat persoonlijke toestanden is het me niet gelukt om de afgelopen weken een update te plaatsen.
Momenteel heb ik 4 opvang kanaries die ik met de hand aan het grootbrengen ben.
Hun ouders zijn gestolen van de kinderboerderij waar ik werk en de jongen waren gedoemd om dood te gaan als ze aan hun lot waren overgelaten.
Ze waren nog niet oud genoeg om zelf te eten en dus heb ik die taak op me genomen.
Inmiddels staan ze alle vier op het punt van uitvliegen en binnenkort breng ik ze dan ook weer terug naar hun "echte" huis op de kinderboerderij.

Verder is Vegas zelf handenvol werk op het moment en ben ik natuurlijk liever daar mee bezig dan er een verhaaltje over te schrijven ;) 
Ze is inmiddels de 23 weken gepasseerd en een kleine reuzin.
Ze weegt 21,5 kilo en is 55 cm(schofthoogte).

Haar "babytandjes" heeft ze allemaal ingewisseld voor haar volwassen tanden en het gefrustreerde kauwen wordt langzaam aan minder.
Ze sloopt wel graag spullen, zo vindt ze het heerlijk om een voetbal uit te pluizen of papier aan stukjes te scheuren.
Laatst had ze in een onbewaakt moment mijn slipper te pakken...


Het is dus opletten geblazen want dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Er zijn zat speeltjes en botjes en kauwspulletjes die zij wél mag pakken maar spullen van het baasje zijn veel leuker natuurlijk.


Ook is de puberteit een beetje aangebroken heb ik het idee.
Ze kent de basis door en door en toch heeft ze momenteel niet zo veel zin en doet ze net of ze nog nooit heeft gehoord van het commando "zit" of "laag" en dergelijke.
Ze is flink haar grenzen aan het uittesten en zo nu en dan wordt mijn geduld dan ook flink op de proef gesteld.
Het hoort er allemaal bij en het komt allemaal wel goed, maar zoals ik al zei is het tijd rovend en energie rovend.

En hoe dan ook genieten we van alles om haar heen.
Haar streken zijn af en toe tranentrekkend grappig of tenenkrommend vervelend en we blijven gewoon maar optimistisch.
En we herhalen, herhalen, herhalen en herhalen.
Ze is buiten haar streken om een lieve brave meid en een echte knuffelbeer.


De bench vind ze nog steeds een verschrikkelijk ding ondanks al mijn pogingen om het ding zo fantastisch mogelijk te maken.
Ze is ook een beetje groot aan het worden dus het is mijn streven om die bench er binnenkort uit te gooien en een mooi kussen aan te schaffen voor haar.
Ze gaat niet uit zich zelf in de bench liggen en ik moet haar echt opdracht geven daartoe.

Het deurtje kan gewoon open blijven dan en ze zal gaan liggen maar met grote tegenzin dat zie je aan alles.
Wanneer ze alleen moet blijven in die bench als ik even boodschappen doe dan gaat ze erop alsof ze geslacht wordt.
De buren horen haar dan ook en dat is niet zo fijn voor hun, maar ook voor ons en Vegas zelf vervelend.
's Nachts daarintegen is ze wel gewoon stil in dat ding en ook als ik haar overdag opsluit om te oefenen dan is ze stil.
Ben er dus behoorlijk druk mee en hoop snel een goede oplossing te vinden hiervoor.
Ze is niet veel alleen, maar als het eens voorkomt zou het schelen als ze niet tekeer gaat als een of andere hondsdolle gek.
Op de bank daarintegen is ze de rust zelve.


De afgelopen twee nachten hebben we haar los in huis gelaten en tot onze blijdschap was 's morgens alles nog heel en had ze ook niets in huis gedaan.
Nu gaan we het ook overdag op deze manier proberen en als dat goed gaat dan is het exit bench.

Verder hebben we afgelopen weekend met haar gezwommen.
Ze was al eerder in het water geweest maar dan rende ze er doorheen en ging er tot haar borst in staan.
Deze keer heeft ze écht gezwommen..eerst nog wat huiverig en onwennig maar toen ze de smaak te pakken had was ze niet meer te stoppen.


Ze had dikke pret en heeft als een roos geslapen toen we thuis kwamen.

Ik ben me ondertussen al wat aan het inlezen en bezighouden met de opleiding tot therapie hond die ik met Vegas wil volgen.
Echter zijn er een paar kleine drempeltjes in onze weg daarheen.
Zo zijn er vanuit de stichtingen diverse voorwaardes met betrekking op hygiene en veiligheid omdat je vaak "zwakkere" clienten hebt.
Een hond mag bijvoorbeeld géén kvv of barf gevoerd krijgen en moet regelmatig gewassen en naar de trimsalon.
Op zich geen probleem maar ik heb ook het welzijn van Vegas in mijn achterhoofd en ik ben van mening dat (te) vaak wassen van haar vacht niet goed is.
Daarbij ben ik heel erg tevreden over de KVV en Barf die wij voeren aan Vegas en doet ze het er ook heel goed op.
Dat zijn dus wat kleine dingetjes waar ik me even goed in moet verdiepen want het is altijd een kleine droom geweest om haar daarvoor op te leiden, maar ik vind haar belangrijker dan mijn plannen.


Omdat het al even geleden is dat ik een update heb geplaatst is er wel weer het een en ander te vertellen natuurlijk, want we zijn óók nog op playdate geweest met Ayumi van Yukusaki Akitas.
Ze hadden beide weer dikke schik en renden samen de tegenovergestelde kant uit als dat wij gingen, maar naar een paar minuten kwamen ze gelukkig beiden weer terug.
Het was die dag (1 juli) ook behoorlijk warm geweest en de dames konden het water waar we aan zaten wel waarderen.
Gelijk weer wat foto's gemaakt en Vegas vond het nog wat lastig om te "blijven".
Maar toch hebben we wat leuke foto's kunnen flitsen in die paar tellen dat ze bleef zitten.


Ik blijf aan het kijken naar haar en naar haar prachtige verschijning.
Ze is fantastisch en een plaatje.
Ik zal proberen om de wekelijkese update op te pakken, maar met de zomervakantie in het verschiet beloof ik niks.
Het is veel leuker om met haar bezig te zijn dan op de pc zoals ik al eerder zei ;)





 

Aangezien ik vorige week geen update had geplaatst (die van 19 weken), heb ik er vandaag eentje extra.
Namelijk een update van de 20 weken en 3 dagen.
Had nog wat leuke fototjes liggen van Jessy en Vegas en van het Barfen.

Gisteren kreeg Vegas een vissenkop.
Ze snuffelde er even aan maar liet het ding daarna links liggen.
In het voorbij lopen wilde ze er voor de vorm nog wel even aan likken maar daar bleef het bij.
Ze heeft de vis dus niet geprobeerd en ik heb hem maar weggehaald uiteindelijk.
Van de visboer mocht ik gewoon komen voortaan om meer "afval" te halen dus ik ga de aankomende week langs voor wat anders om aan te bieden aan Vegas.
De sardines die ze krijgt eet ze wel.


Verder heeft ze de zandbak tot de hare gemaakt.
Ze klimt er continu op en af en vaak gaat ze er op zitten om naar de lucht te kijken.
Ook is er een nieuw spelletje uitgevonden in samenwerking met Jessy, zodra 1 van beiden op de zandbak klimt moet de ander zo snel mogelijk bij.
Lachen, gieren, brullen vinden die twee.


Zoals te zien is op de foto's is ze echt flink gegroeid al sinds we haar hebben.
Het heeft zo zijn voordelen, want ze kan overal bij... voor ons dus eigenlijk meer een nadeel.
Maar zij gaat het liefste overal op uitkijk...


Sowieso is ze graag bij ons als er iets te doen valt.
Ze kan ontzettend belangstellend kijken naar Jessy als die bijvoorbeeld aan het stoepkrijten is.


Nu ben ik weer helemaal up to date met foto's en de blog ;)
Tot volgende week.

 

Vorige week is het er niet van gekomen om een update te geven van ons ondeugende puppenkindje.
Het was zulk mooi weer dat we vooral buiten hebben doorgebracht omdat ik het zonde vond om binnen te zitten.
Vandaar dus dat we een weekje hebben overgeslagen.
Vandaag zitten we op 20 weken.

Tot mijn blijdschap heb ik een "baby" kies van Vegas gevonden afgelopen week.
Ze hoeft nog maar een aantal tanden te wisselen waaronder de hoektanden, dus ik hou het allemaal scherp in de gaten in de hoop er ook een daarvan te kunnen bemachtigen.
Hopelijk is ze binnenkort klaar met wisselen want ze is inmiddels uit ellende aan de tafelpoot, deurkozijnen en plinten begonnen ondanks alle botjes die in huis liggen.

Verder is haar puppyvacht zo goed als weg.
Hier en daar steekt er nog een lange spriet uit maar ze is niet meer de pluizenbol van een aantal weken geleden.
Op haar rug loopt al een dikke streep "volwassen" vacht en die voelt wat stugger aan als de zijkanten.
Onder haar oren hangen golvende plukken alsof ze vlechten heeft gehad.
Ze is net een jonge zwaan die met de dag mooier wordt, tenminste dat is mijn mening.

Luisteren is momenteel een "dingetje".
Ze is ontzettend haar grenzen aan het opzoeken en probeert ze ook wel eens te verleggen.
Het is best vermoeiend maar ik blijf consequent en herhalen wat de bedoeling is.
Anderzijds is ze ook heel meegaand en graag bij je om zich te bemoeien met wat je aan het doen bent.
Overal ligt ze bij me en loopt achter me aan en soms struikel ik over haar omdat ze weer stilletjes achter me is gaan liggen.
Ze doet graag aan apekooien over de banken en gaat overal tegenstaan om te kijken wat er te doen is.
Dit mag dan weer niet van ons, want wij zijn hele flauwe baasjes.


Met Jessy is ze dikke vrienden.
Ik kan echt genieten van die twee samen.
Vegas lijkt te denken dat ze ook een kindje is en andersom verplaatst Jessy zich ook graag in de rol van puppy.
Ze spelen samen en zoeken elkaar continu op om te spelen of te knuffelen.
Op rustige momenten gaat Jessy ook tegen Vegas aanliggen en Vegas vind het volgens mij wel gezellig.


Omdat het zo warm was afgelopen week hebben we de schelp met water gevuld.
In eerste instantie voor Jessy, maar Vegas vond het net zo geweldig en zocht regelmatig verkoeling.
Ook sleepte van alles in en uit het badje en sprong vol enthousiasme in en uit waarbij de spetters in het rond vlogen.


Haar favoriete spelletje is om iets te pakken wat niet van haar is/wat ze niet mag hebben en dat ook duidelijk aan ons te laten zien.
Daarna is het de bedoeling dat wij het gaan afpakken.
Ze heeft er plezier in om dan weg te rennen maar helaas voor haar geven wij daar niet aan toe omdat we haar niet willen aanmoedigen daarin.
De kinderen vinden het echter eveneens een schitterend spelletje dus dat kan af en toe nog wel eens lastig zijn. 
Vegas is ook een eigenwijs meisje wat dat betreft want zij verkiest deze entertaining boven de beloning waar wij het "item" mee willen terug ruilen met haar.


Omdat ze behoorlijk de hoogte inschiet momenteel staat ze niet helemaal recht.
Ze is nogal slungerig en zo loopt ze ook.
Haar achterhand waggelt er vaak een beetje onhandig achteraan.
Het ziet er stuntelig uit en af en toe struikelt ze zelfs over haar poten als ze te lomp aan het spelen is.
    Vandaar dat ik begonnen ben met het trainen van haar achterhand.
Dit om haar bespiering krachtiger te maken maar ook om haar rechter te laten lopen.


Ik loop dus op een wat sneller tempo en over ongelijke grond zoals zand en akkers met kuilen zodat ze moet op gaan letten waar en hoe ze haar poten neerzet.
Ook heb ik eergisteren voor de eerste keer met haar naast de fiets gelopen, beide lopend.
Hiermee wil ik haar wennen aan de fiets zelf omdat ze dan in de toekomst naast de fiets kan rennen als ik er op zit.
Dit pak ik op een rustig tempo aan omdat ik haar (gewrichten etc) niet wil overbelasten.


Zwemmen is ook een handige manier om spieren te trainen en het is fijn dat het zo'n mooi weer is en volop gelegenheid.
Tot nu toe gaat ze niet verder dan tot haar borst in het water, ze rent wel in en uit en door het water maar het "echte" zwemmen zonder bodem onder haar pootjes heeft ze nog niet gedaan.
Zodra het water een wat aangenamere temperatuur heeft ga ik met haar mee het water in misschien dat ze dan verder gaat.


Tot volgende week :D

Hoera, het puntje van één van haar "grote hondenkiezen" is door.
Ze is vandaag precies 18 weken en weegt 19 kilo .
Haar pluizige puppy vacht begint te verdwijnen en ze ziet er steeds minder uit als een pup.

Deels gaat de tijd veel te snel, die kleine hummel is ze niet meer.
Toch blijft ze aandoenlijk en schattig.
En ze is geweldig mooi.
Ik ben in die zin ook wel nieuwsgierig hoe ze zich ontwikkelt. 


Ze heeft een hele zachte, vriendelijke, open en soms ondeugende blik in haar ogen.
En zo is ze ook qua karakter.
Ben enorm trots op die slimme dame en ze probeert zelf dingen uit of op te lossen.
Zo opent ze de speelgoedkist door haar neus onder het deksel te zetten en omhoog te wippen, maar ze pakt bijvoorbeeld ook haar waterbak als die leeg is en klettert hem op de grond om aandacht te krijgen.
Moet ze plassen dan loopt ze naar de deur en draait ze rondjes en duwt met haar snuit en wil ze spelen dan gaat ze graven in de duplo bak op zoek naar iets waarmee ze zichzelf kan entertainen.


Ik vind het ontzettend leuk om haar te observeren.
Ze is net een poolvosje als ze slaapt, dan krult ze zich helemaal op en vouwt haar staart om zich heen.
En wanneer ze een balletje heeft kan ze zich uren vermaken.


Pieter en ik hadden duidelijk met elkaar afgesproken dat er na Yena geen hond meer op de bank mocht.
We zijn er op terug gekomen.
Het is stiekem toch wel heerlijk om een warm lijf en zachte vacht tegen je aan te voelen naast je.
Vegas mag dus op de bank liggen naast ons of op de andere bank waar eigenlijk nooit iemand zit.
Dit gedogen we mits zij rustig gaat liggen.
Dat is nog wel eens een lastig begrip voor haar want ze kan in een dolle bui nog wel eens een sprintje maken over de banken, maar naarmate ze ouder wordt merken we stukje bij beetje dat ze haar rust begint te vinden.


Ze komt steeds vaker even knuffelen en ze geeft kusjes op commando, zo nu en dan geeft ze spontaan een lebber.
Ook is ze een echte hanghond.
Vanaf het begin gaat ze vaak met haar voorpoten op iets liggen terwijl ze met haar achterpoten op de grond blijft staan.
Meestal doet ze dit op de bank, maar sinds kort ook op het poefje wat we onlangs hebben gekregen.


Volgende week gaan we samen met Ad de shetlander wandelen.
Eens kijken wat ze daarvan gaat vinden.
Ze heeft wel al eerder paarden gezien en Ad is niet zo heel groot dus ik verwacht dat ze het wel leuk zal vinden.
Ook komt er weer een playdate aan met de Toller van een kennis.
En ik ben me aan het verdiepen in het praktijkspeuren.
Dit heb ik zelf nooit eerder met mijn honden gedaan en het lijkt me erg interessant en leuk voor Vegas.

Tenslotte nog één laatste foto voor ik de update van deze week afrond.
Ik vind het een super foto, vooral ook omdat ik precies op de foto heb kunnen vastleggen hoe gemiddelde wandelingen gaan.
Ze kijkt me "blij" (of misschien verbeeld ik me dat ;)) en vrolijk kwispelend aan en zoekt regelmatig oog contact.
Ik moest hem dus even delen. 

Tot volgende week.

Eigenlijk is deze week er weer een als alle andere.
We oefenen, spelen, knuffelen, wandelen en hebben vooral veel plezier met elkaar.
Ik zou elke week wel kunnen herhalen hoe fantastisch ik Vegas vind en dat ze een lieve knappe puppy is.
Toch is het natuurlijk niet altijd alleen maar rozegeur en maneschijn.
De afgelopen week heb ik continu achter haar aan gelopen om spullen uit haar bek te redden waar zij graag op kauwt.
 Ze heeft echt pijn aan haar bek vanwege haar wisselende tanden.
Vooral duplo blokken lijken haar verlichting te bieden daarin maar daar mag ze uiteraard niet aanzitten, dat is van de kindjes.


Ze was van de week een keer niet lekker en een beetje "hangerig", de hele dag had ze diarree en ze moest ook spugen.
Doordat ze niks van voedsel moest weten op dat moment kwam er alleen maar slijm uiteindelijk en ze was een zielig hoopje pup.
Gelukkig was ze de dag erop al weer beter en at ze haar bak weer leeg en nam ze koekjes aan.
Ik heb haar zojuist gewogen en ze weegt 18 kg.


Al vanaf dat we haar hebben heeft zij de neiging om met haar zijkant tegen muurtjes, hekjes, struiken, auto's en dergelijke aan te "schuren" terwijl ze erlangs loopt.
Ze doet me daarbij denken aan een kat.
En eigenlijk heeft ze meerdere gedragingen waarbij ik die vergelijking maak in mijn hoofd.
Zo kan ze na een dutje heerlijk uitrekken met haar rug in een boogje en daarbij naar voren en achter buigen als een yoga professional en ze mept ook graag met haar voorpootje naar speeltjes.
Ik vind het erg grappig om te zien.


Inmiddels heeft ze ook doorgekregen dat ze kan blaffen en dat doet ze op verschillende toonhoogtes die ze allemaal aan het ontdekken is.
Als ze bij de achterdeur zit om naar buiten te kijken en iets van zogenaamde "dreiging" ziet, zoals een overvliegende vogel dan laat ze een diepe bas blaf horen maar is ze opgewonden dan klinkt haar blaf eerder schel.
Zij zelf vind het prachtig maar van ons mag ze het natuurlijk niet te pas en te onpas en zijn er druk mee bezig om dat in goede banen te leiden.

De eigendomsakte/registratie is opgestuurd door de Raad van Beheer en nu is al het het papierwerk in mijn bezit en staat alles op mijn naam en ik ben blij dat het allemaal geregeld is.
Er komt namelijk toch nog het een en ander bij kijken als je een hond mét stamboom hebt.


Jessy en Vegas zijn beste vriendinnen zoals Jessy het zelf omschrijft.
Ze spelen en delen samen en het gebeurt regelmatig dat ik hondenkoekjes uit handjes en kindermondjes moet graaien of kinderspeelgoed uit hondenbekjes.
Ze is soms wel wat lomp en rent dan Jessy omver of springt vol tegen Joey aan, maar er zit verbetering in en we gaan met kleine stapjes vooruit.
Ik leer haar dat ze rustig moet zitten als ze aangehaald wilt worden en dat springen nooit de bedoeling is.


De laatste tijd heeft ze sowieso wat last van puppykuren en doofheid.
 Ze is ondeugend en baldadig en zoekt haar eigen weggetje en als het haar niet uitkomt doet ze net of ze je niet hoort.
Bij bepaalde situaties laat ik dat toe,
buiten mag ze zich bijvoorbeeld uitleven als ze los is van de lijn op een speelveld of iets dergelijks.
 Maar aan de lijn wordt niet getrokken en binnen in huis is het niet de bedoeling dat je over de banken rent.
 Ik blijf haar consequent herinneren aan de regels die gelden en blijf benadrukken dat ze wél moet luisteren naar het vrouwtje.
Het kost aardig wat energie en is tijdrovend zo'n pup in huis, maar dat wisten we vooraf en het hoort erbij.
Over het algemeen doet ze het super en is ze een braaf meisje en ze is natuurlijk nog maar jong dus we kunnen niet té veeleisend zijn.



 

Arme Vegas, ze heeft echt last van haar tandjes.
Overal wordt op gekauwd en zo nu en dan wordt ze ook gefrustreerd ervan en piept ze.
Ze is afgelopen week weer in bad geweest om te oefenen en dat ging super.
Ze bleef mooi staan en ik had het idee dat ze het warme water wel lekker vond.
Het afdrogen vind ze sowieso heerlijk en dan laat ze tijdens het droogwrijven wat gebrom en gekreun horen en duwt zich nog dichter tegen me aan.
Ik heb haar ook weer gewogen en ze zit nu op 17,5 kg.
Ze is dan ook een hele dame aan het worden.

Afgelopen week zijn we naar het bos geweest met het gezin en ook op playdate met Ayumi de Japanse Akita van Yukusaki.
Vegas begint steeds uitbundiger te worden in haar speelgedrag en ze zijn aan elkaar gewaagd al is Ayumi wel al wat "serieuzer" dan die malle puppy Vegas.
Ze vindt Ayumi maar wat lief en ze spelen erg leuk samen.
Het is geweldig om te zien hoe ze op alle vlakken groeit en blijft groeien.


We kwamen ook een ander "witje" tegen in het bos van een andere fokker.
Ze heette Lana en was ongeveer even oud als Vegas.
(geboren op 23 december 2014 en Vegas is van 27-01-2015).
Er was wel duidelijk verschil zichtbaar tussen die twee.
Ik had het idee dat Vegas nog wat meer puppy vacht had, wat ook wel kan kloppen aangezien het leeftijdsverschil en Vegas was wat meer "Teddybeer look a like" en wat forser.
Hoe dan ook hebben ze zich uitstekend vermaakt samen.

Het baasje van Ayumi (Linda aka Yukusaki) had haar camera bij en heeft een flink aantal foto's gemaakt van het spektakeltje
Ze staan inmiddels allemaal op de pc, 324 maar liefst en ik ben er super blij mee.
Binnenkort bevalt haar andere Akita "Jitsu" van pupjes dus ze is de laatste loodjes aan het aftellen en ik ben al uitgenodigd om ze te komen bewonderen.
Ben heel benieuwd want die Akita pupjes zijn ook net kleine teddybeertjes, tenminste zo stel ik me het voor.
De Akita is een van de weinige rassen die ik nog niet eerder "live" als pupje heb gezien.

Afgelopen weekend heb ik de bijlage stamboom van Vegas ontvangen van de fokker evenals het DNA profiel.
Het enige wat nu nog mist is het Eigendoms/Registratie bewijs waarbij Vegas op mijn naam staat.
Voorheen stond de eigenaar op de stamboom vermeld maar dit is dus gewijzigd en nu krijgt men dus zo'n akte.
Deze is als het goed is opgestuurd naar de Raad van Beheer door de fokker en het is nu afwachten wanneer de RvB het heeft verwerkt en verstuurd naar mij.



Verder is deze week als alle andere...
We oefenen en spelen en knuffelen en wandelen maar genieten vooral van ons witte wondertje.
Het is weer tijd voor haar ontworming dus die krijgt ze deze week en het is ook tijd om weer een ritje dierenwinkel te maken voor nieuwe kauwspeeltjes en botjes want anders ben ik bang dat ze aan de meubels begint vanwege haar doorkomende tandjes.
Het barfen gaat goed en inmiddels heeft ze de smaak te pakken dus ik wil ook weer wat nieuws introduceren.
Wat hebben we toch een plezier met en van haar.

 

De tijd vliegt veel te hard en wat wordt ze toch al een grote meid, onze Vegas.
Ze is aan het wisselen gegaan met haar tandjes en tot mijn blijdschap heb ik er al een aantal gevonden.
Dat vind ik namelijk leuk om te bewaren, net zoals andere "mijlpaaltjes" die ik graag bewaar en/of vastleg.


Gisteren zijn we met het hele gezin naar het bos geweest en het weer was er perfect voor.
Natuurlijk heb ik weer flink staan flitsen met de camera en ervan genoten dat Vegas dikke pret had.
Het water vind ze fantastisch en aan het einde van de wandeling was ze meer zwart als wit.
Het klopt wat ik hoorde over de vacht, die is namelijk "zelfreinigend".
Wat eigenlijk inhoud dat als de vacht is opgedroogd het vuil vanzelf weer loslaat.
Reuze handig.






De fokker heeft vandaag contact opgenomen met de mededeling dat ze Vegas vandaag hebben afgemeld bij de chip databank.
Vanaf vandaag staat Vegas dus op onze naam want ik heb haar direct overgezet op mijn naam en dat is voor mij een hele geruststelling.
Mocht ze onverhoopt kwijt raken dan is het door middel van haar chipnummer gemakkelijk te achterhalen dat ze bij ons hoort.
Op de site van de Raad van Beheer staat een stukje over de verplichting van de pupkoper over het op naam zetten van de hond en de termijn die daarbij hoort is 2 weken.
Zoals te lezen is, was ik dus tot vandaag toe "in overtreding" aangezien wij Vegas al vanaf 21 maart 2015 hebben en dat zat mij toch wel dwars.
Ik ben wat dat betreft namelijk toch wel perfectionistisch en wil het graag op de juiste manier doen en volgens de regels.


De fokker zou vandaag ook de stamboom opsturen en dan is het nog even afwachten tot de Raad van Beheer de overige papieren verzend.
De verwachting is dat het binnen nu en een paar weken allemaal rond en geregeld is.
Ik ben er blij om want dat scheelt mij kopzorgen vanwege bovengenoemde redenen.


Er staan weer allemaal playdate's en leuke wandelingen op de planning mede dankzij social media waar ik nieuwe mensen leer kennen met hondjes.
We oefenen keurig door met de commando's en Vegas vind het geweldig om te werken voor me.
Volgende week krijgt ze weer haar  ontworming, volgens schema en dan wil ik ook gelijk informeren naar de "test/swap" om te bepalen of Vegas DM vrij of drager is aangezien we dan toch bij de dierenarts zijn.
Dit heeft verder geen toegevoegde waarde opzich, maar ik ben benieuwd en omdat zij ook fokgeschiktheid keuringen en daarbij horende testen zal ondergaan als zij oud genoeg is, wil ik deze test ook laten plaatsvinden.

Wat de uitslagen ook zullen zijn, het maakt Vegas niets meer of minder.
Houden en genieten doen wij toch wel van haar.
Nieuwsgierig ben ik wel daarintegen ;)





 

Wat een kalfje is ze toch aan het worden, ik heb haar vandaag gewogen en ze zit op 14 kg.
Je ziet haar ook echt groeien met de dag.


Een nieuwe fase is aangebroken en ze is een beetje ondeugend aan het worden en haar grenzen aan het opzoeken.
Van de week heeft ze in de fietskar gezeten voor een tochtje naar het bos.


Dat was tegelijk ook haar eerste kennismaking met het water en bos.
Vegas had een playdate met Ayumi een Japanse Akita van 1,5 jaar oud.
Ze vonden het allebei geweldig en wij als baasjes hebben ook genoten van het spektakel en gezellig gekletst en natuurlijk foto's gemaakt.
Er kwamen ook nog even wat "wilde" paarden langs gewandeld en Vegas ging toch maar even veilig achter Ayumi staan.

Vegas heeft van de week ook kennisgemaakt met "Barf" oftewel "Bones and Raw Food".
Ze krijgt al KVV (Kant en Klaar vers vlees) maar ter aanvulling willen hij haar dus laten kennismaken met Barf.
Zij kreeg rauwe kip karbonade.
Voor de zekerheid had ik de botten die er inzaten even kapot geslagen met een hamer om het iets makkelijker te maken voor haar.
In eerste instantie wist ze niet goed wat ze er mee aan moest, ze keek er naar beet er in en liep daarna weg.
Kort daarna begon ze toch maar aan de kip en die bleek wel in de smaak te vallen.
Ze kreeg al sardines tussendoor en daar komt nu zeker de kip bij.
Binnenkort kan ik ook lamslever, lamslong en lamshart op halen en ik ben benieuwd wat ze daarvan vind.


Tijdens het wandelen kwamen we Luna de Boxer tegen.
We hadden al eerder kennisgemaakt maar toen was Vegas nog wat terughoudend maar deze keer ging ze helemaal los.

Verder hebben we veel geoefend met het "hier" komen op commando.
Ze kent het woord commando, maar ook het fluit commando en ik heb het idee dat ze sneller komt bij het fluiten.
Er is ook een klein beginnetje gemaakt met het "blijf" commando, ik kan 2 passen bij haar vandaan doen gedurende 4 seconden.

Ik ben super trots op haar en we blijven oefenen, herhalen, uitbreiden en de lat hoger leggen in een rustig tempo.

Gisteren was er voor de eerste keer sinds Vegas bij ons is wat drukte in huis vanwege mijn verjaardagsvisite.
Ze was behoorlijk enthausiast en vandaar dat ik haar in de bench heb gezet met een lekker botje.
Dat vond ze prima en toen ze haar rust had gevonden heb ik het bench deurtje open gezet.
Ze ging rustig alle visite af en nam gretig alle knuffels in ontvangst.
Daarna ging zij weer verder met haar eigen bezigheden.

Aankomende week trekken we er vaker op uit met de fietskar naar mooie plekjes in de omgeving.
Het mooie weer zou op komst zijn en ik ben er klaar voor.
Ik hou mijn camera in de aanslag en de hondenkoekjes in mijn zak voor een nieuwe week vol avontuur met Vegas. 

De update is deze week iets later dan gepland, ik had niet eerder de rust om te gaan zitten voor een blogje.
We hebben weer van alles gedaan deze week en inmiddels is Vegas 13 weken oud.
Ze heeft haar laatste puppy entingen gehad en tevens haar ontworming.
We gingen met de bus en dat vond ze totaal geen probleem.
Ze ging netjes liggen tussen mijn benen en viel in slaap.

Voorlopig hebben we de entingen dus weer even achter de rug.
Ze woog 10,6 weken en groeit echt als kool.
De dierenarts was tevreden over haar en ze is gezond en ziet er goed uit.

We zijn nog volop aan het oefenen met van alles en nog wat en ze doet goed haar best.
Buiten vind ze alles om haar heen interessant en is het lastig voor haar om haar aandacht op mij te houden.
Ik heb al van alles uit de kast getrokken om haar te "triggeren".
Dan sta ik als een gekke clown blij te doen met lekkers en speelgoed om haar aandacht te trekken.
We blijven het natuurlijk volhouden en oefenen en vertrouwen erop dat het met de tijd wel bij zal trekken.
Voor een pup is de wereld natuurlijk ook één grote speeltuin.


En dat spelen daar krijgt ze ook uitgebreid de kans voor.
Ze vind het fantastisch om samen door een weide te rennen, waarbij ze geen genoeg krijgt van de bewegende sprietjes en kiekeboe spelen in het gras.
We hebben het super naar de zin met haar en zij met ons. 

Voor mijn verjaardag heb ik een fietskar gekregen, dus aankomend weekend gaan we samen de kar testen en naar het bos.
Dat bos ligt op 20 minuten lopen bij mij vandaan, maar op dit moment is dat nog te belastend voor o.a haar heupen om daarheen te lopen.
Aangezien ze een grote hond wordt en hard groeit is het belangrijk dat beweging uitgebalanceerd wordt en vooral niet geforceerd om problemen in de toekomst te voorkomen.
Ik ben dus erg blij met de fietskar want zo kunnen we toch wat verder van huis en fijne ritjes maken.

Vegas is ook erg dol op de kindjes en zij op haar.
Ze loopt overal in huis achter Jessy aan en probeert regelmatig het speelgoed weg te slepen.
Vaak gaat ze op Jessy liggen terwijl die met de duplo speelt.
Heel leuk om te zien.
Met Joey loopt het allemaal wat rommeliger, Vegas en hij jutten elkaar vaak op en zijn twee druktemakers bij elkaar.

Ik kijk er naar uit om met haar het water te bezoeken en ik ben benieuwd hoe ze daarop reageert.
(We konden eerder nog niet met haar naar het water omdat ze nog niet alle entingen had gehad en dus niet beschermd was.)
En dan kan ik nog meer foto's maken, want ze is ook echt een klein fotomodelletje en ik kan er geen genoeg van krijgen.

Ze wordt al een hele dame en af en toe kan het ook vermoeiend zijn.
Ze trekt de was van het rek, "vermoord" de knuffels van de kindjes, graaft het zand uit het enige perkje wat we hebben in de tuin, vreet alles op van straat wat ze maar te pakken krijgt, weigert soms om mee te lopen en valt (om te spelen) vooral Joey aan die nietsvermoedend met iets bezig is.

Maar we zijn ontzettend blij met haar en hebben geen moment spijt van haar.
Ze is gewoon een pup en die hebben zo hun "kuren", dat hoort erbij.
We zouden haar nu al niet meer kunnen missen.
Van de fokker hebben we bericht gehad dat de papieren van de stamboom en dergelijke onderweg zijn en dan is alles helemaal rond en officieel.

Aankomende week staat er weer van alles op de planning en krijgt ze voor de eerste keer een kippennekje.
Van de week heeft ze al genoten van de vette vis (sardines) en rauw ei door haar voer.
Dus ik gok er op dat ze daar ook wel raad mee weet.

De afgelopen week hebben we weer volop nieuwe indrukken opgedaan,van alles geoefend en lol gehad samen.
Ook wat playdate's gehad met verschillende hondjes en Vegas begint het steeds leuker te vinden.
Het zindelijk zijn is min of meer een feit, zodra ze moet loopt ze naar de deur en we hebben de afgelopen week geen enkel ongelukje gehad.

Het alleen zijn vind ze niet zo leuk, ik oefen dus gedurende de dag zo nu en dan met haar als ik even de was ga halen boven of even boodschapjes ga doen.
Ze zit dan in haar bench met iets lekkers en iets om op te kauwen.
De eerste paar minuten dat ik wegben piept ze maar daarna legt ze zich erbij neer en gaat ze slapen.
Ze gaat uit zichzelf de bench in als ik haar daar heen stuur, maar ze ligt het liefste zo dicht mogelijk bij mij.

Met het mooie weer heb ik een kinderbadje in de achtertuin gezet.
Zowel Vegas als Jessy vonden het prachtig en ze hebben samen heerlijk gespeeld met elkaar en met het water.

Vegas liep daarna nog even gezellig door de zandbak en zag er uit als een kleine viezerik..
Gelukkig viel het er af zodra ze droog was, helaas voor mij was dat op mijn witte net gedweilde tegels.

Het buiten los lopen gaat ook redelijk mits er geen kindjes in de buurt zijn of andere knuffelaars.
Ze is gek op aandacht van iedereen en een gemiddelde wandeling is niet zo snel gemaakt.
Morgen krijgt ze haar entingen en dan zit dat voorlopig goed.
We gaan met de bus zodat we 2 vliegen in 1 klap slaan in het kader van socialisatie.
En tegen het weekend gaan we voor het eerst naar het bos.
Samen spelen met de "Toller" waar Vegas eerder al kennis mee had gemaakt.

Ze groeit hard en ze is en blijft geweldig.

Tot de volgende update..



 

Morgen is Vegas 11 weken oud en wat gaat de tijd snel zeg.
Ze groeit in rap tempo en ze leert iedere dag nieuwe dingen bij.
Afgelopen weekend zijn we bij een evenement in het dorp geweest.
Er waren veel mensen, kinderen, geuren, kleuren, geluiden, wapperende zeilen, luchtkussens, muziek en drukte.
Vol op prikkels dus en een goede oefening voor haar.
Na een paar seconden twijfelen volgde ze mij keurig netjes en na een paar rondes om het terrein en tussen alle poespas door was het "nieuwtje" er wel af voor haar en vond ze het wel best.
Thuisgekomen viel ze na wat kauwen al snel in slaap met het botje nog tussen haar pootjes.


Met het mooie weer trok de hele hondenbezittende buurt erop uit met hun viervoeter.
We zijn honden in alle soorten en maten tegen gekomen en ook een paar pups.
In het begin is Vegas nog wat voorzichtig maar dat slaat al snel om in uitnodigingen tot spelen naar de ander.
Hier en daar blaft ze zelfs een keer uitdagend.

We zijn in de weilanden geweest en om daar te komen moesten we langs een stukje spoor.
De langsrazende treinen waren totaal niet boeiend in tegenstelling tot mijn lekkere worstjes die ze meer dan verdiende.
Bij de weilanden op overzichtelijk gebied mocht ze los en was ze heerlijk met Joey aan het spelen en rennen.
Onderweg kwamen we ook langs wat paarden en na wat onderzoek was het wel goed en liep ze door.

Commando's oefenen vind ze prachtig.
Je ziet haar met de dag "slimmer worden".
Naast zit, af, poot, kom, los, apport, naam herkenning en het herkennen van "bal", "bot" en "touw" (voor het apporteren) kan zij (met een beetje hulp) ook "sta".
Wat inhoud dat ze op commando moet gaan staan in houding, zoals ze op show ook zou moeten staan zodat de keurmeester haar kan onderzoeken.
Ik zelf gebruik het als ik haar borstel zodat ik overal makkelijk bij kan.
Dat borstelen vind ze een ontzettend leuk spelletje, ze probeert de kam te pakken.
Ik hou haar nu met een botje in mijn ene hand bezig, terwijl ik met de andere hand kan borstelen.
Het is nog oefenen maar dat is niet erg.
Voor zo'n kleine meid doet ze het al super goed.
De afgelopen dagen heeft zij geen enkel ongelukje in huis gehad.
 

We genieten van haar en daar gaat het om en ze maakt het ons ook wel erg makkelijk...
Hoe kunnen we nou niet vertederd zijn door haar?
Vanmiddag hebben we voor de eerste keer geoefend met de tunnel.
Vegas vond het meer dan geweldig.
Ze bleef erdoor heen rennen tot ik het uiteindelijk genoeg vond en de tunnel weg pakte.

Vandaag is onze Vegas precies 10 weken oud en woont zij iets meer dan 2 weken bij ons.

Het zindelijk worden gaat echt met grote sprongen vooruit.
Wanneer zij moet loopt ze steeds vaker naar de deur en duwt haar snuit ertegen aan.
Overdag hebben wij de achterdeur open (het scheelt dat het mooi weer is/wordt) en loopt zij zo nu en dan naar buiten om te spelen en om te plassen.
Spradisch gebeurt er een ongelukje in huis, maar dat is onze schuld dan, zij geeft het namelijk goed aan.

Aan de riem buitenshuis wandelen gaat ook steeds beter.
Ze kent de buurt nu een beetje en gaat niet iedere paar minuten meer zitten maar loopt netjes met slappe lijn naast me.
Ze zoekt daarbij regelmatig (oog)contact en dat wordt uitbundig beloond.
Inmiddels heb ik ook haar zwakke plek gevonden, stukjes leverworst, kaas, frikandel en gekookte kip zijn lekkere hapjes waar zij graag haar best voor doet.
Op dit moment kan zij zitten, liggen, pootje geven en bij je komen op commando.
Ook kent zij haar naam en wanneer wij haar naam zeggen zoekt ze gelijk (oog)contact, wat natuurlijk ook uitgebreid wordt beloond.
Het "loslaten" van een speeltje begint ze momenteel door te krijgen evenals het apporteren van spulletjes.

De afgelopen week hebben we op een rustige stapsgewijze manier diverse situaties geoefend.
Zo zijn we naar school geweest in de klas van Joey, waar hij een spreekbeurt hield over de Witte herder.
Vegas vond alle aandacht van de kindjes helemaal geweldig en mijn lichte bezorgdheid vooraf over dat het teveel zo zijn was dan ook niet nodig.
Ook de dieren van de kinderboerderij vond zij reuze interessant.
Ze keek eerst van een paar meter afstand de kat uit de boom maar daarna ging ze uitgebreid snuffelen bij de schapen.

De langsrijdende treinen en alle toeters en bellen die daarbij horen vond zij ook normaal.
Ze gaf geen krimp en had alleen aandacht voor mij en die lekkere leverworst die ze kreeg.

De rit in de auto onderweg naar de dierenarts voor haar 2e enting lag ze gewoon te slapen.
Bij de dierenarts zelf vond ze het ook totaal geen probleem.
En zoals we eigenlijk al konden weten vond zij alle aandacht in het centrum van Oss prachtig.
Ze kijkt voorbij gangers ook echt aan zo van "Hey, kijk mij eens schattig zijn" en meestal werkt het want iedereen wilt haar knuffelen en aaien.

Tweede paasdag hebben we met het hele gezin gewandeld in de polder.
Vegas kreeg de lange lijn om zodat ze lekker kon struinen.
Ze genoot van alle geuren en prikkels die we onderweg tegenkwamen.

Van de week gaan we buitenshuis het los lopen oefenen, maar ik laat haar enkel los wanneer ik zeker weet dat zij niet weg kan en tot nu toe heb ik die gelegenheid nog niet gehad.
Ik neem liever het zekere voor het onzekere, zou niet willen dat er wat mis gaat.

Vandaag heb ik haar laten kennismaken met het bad.
Ik heb haar met lauw water natgemaakt en zij liet het allemaal goed toe en leek het wel prima te vinden.
In principe ben ik niet van plan haar vaak te gaan wassen, maar haar ermee socialiseren is altijd handig voor als ze toch een keer gewassen moet worden.
Het afdrogen vond zij heerlijk, ze bleef zich in de handdoek nestelen en zich tegen me aan vleien terwijl ze blij kwispelde.

Ook maak ik iedere dag wel een paar minuten tijd vrij om haar even te kammen en te inspecteren.
Dat wil zeggen dat ik haar "uitpluis", haar oortjes bekijk en haar tandjes en even haar oogjes controleer.
Daarbij raak ik haar overal aan en laat ik haar rustig op haar zij liggen.
Ze gaat er breed voor liggen als ik zo met haar aan het friemelen ben en geniet van alle aandacht.

Vanmiddag heeft zij kennisgemaakt met de hond (Novia Scotia Duck Tolling retriever) van een kennis om wat leuke ervaringen op te doen met soortgenoten.
Het was een stabiele en vriendelijke reu van middelbare leeftijd die goed wist om te gaan met pups
Vegas kroop dan ook snel uit haar schulp en het was leuk om te zien hoe zij de andere hond uitnodigde tot spelen.
Ze vond het schitterend en al snel waren ze dikke vrienden.


Aankomende week staat er weer van alles op de planning in het kader van socialiseren en binnenkort gaan we ook samen naar puppycursus.
We zijn volop aan het oefenen met haar en genieten van haar.



 

Onze Vegas is nu bijna een week bij ons en het is voor alle partijen een beetje aftasten en wennen (geweest).
De eerste nacht heeft ze samen met mij op de bank geslapen.
Diverse mensen verklaarden mij voor gek maar het boeide me weinig.
Ik verplaatste me in hoe het voor Vegas moest zijn in een nieuw huis, alles vreemd en zonder haar nestgenootjes en moeder.
Ik heb haar niet beloond als zij "negatief" gedrag vertoonde maar haar gerust gesteld de eerste dagen omdat ik me voor kon stellen het niet niks is voor haar.

Afgelopen nachten hebben we dat langzaam aan bijgesteld door haar in haar bench te laten slapen terwijl wij boven sliepen.
Na een paar minuten piepen en janken als een klein wolfje gaf ze het op en viel in slaap.
Rond half 4 's nachts begon zij te piepen en liet ik haar even plassen.
Daarna sliep ze verder tot gemiddeld 7 uur 's ochtends en afgelopen nacht heeft zij zelfs de hele nacht doorgeslapen.
Met kleine stapjes gaan we dus vooruit en ik ben ook maar wat trots op haar aangezien zij nog niet 1 keer haar bench heeft bevuild.
Overdag doet zij op wat kleine ongelukjes na keurig alles buiten.

Het KVV wat zij krijgt wordt met smaak opgegeten en ook botjes zijn in trek evenals haar  speelgoed en rondslingerende spullen (die niet van haar zijn)  die zij te pakken krijgt.
Koekjes vind zij overigens niet zo interessant.
Ze speelt er wat mee en versnippert ze maar ze ziet er niet echt een beloning in en het heeft geen meerwaarde voor haar.
We hebben al diverse lekkere dingetjes geintroduceerd maar het lijkt haar weinig te doen.

Waar zij wel heel blij van wordt zijn de kindjes en alle aandacht die zij van alle kanten krijgt.
Ze komt ook echt een knuffel halen zo nu en dan.
Op dit moment beloon ik haar dan ook met stem, spelen en een aai.

Ze is erg slim en kan al zitten en liggen op commando, wat ik haar tijdens het spelen makkelijk kon aanleren.
Een paar keer per dag oefenen wij spelenderwijs en dit vind ze prachtig.
Ook het bij je komen doet zij ontzettend goed.

Het netjes aan de riem naast me lopen doet ze over het algemeen voorbeeldig.
Soms probeert ze een sprintje te trekken maar dan ga ik stilstaan en komt ze al vrij snel weer naast me lopen.
Andere mensen buiten vind ze reuze interessant en diverse voertuigen, waaronder grote herriemakers passeert zij zonder er maar naar om te kijken.

Andere honden vind zij over het algemeen nog spannend.
De afgelopen week kwamen we in een situatie waarbij een grote wilde hond onaangelijd op haar af denderde.
Ze schrok en piepte en probeerde weg te komen.
Ik heb daarna nog een kleine discussie gehad met de eigenaar over het feit dat er een aanlijnplcht was.
Uiteindelijk heb ik Vegas op moeten tillen omdat die eigenaar te beroerd was om zijn hond bij de mijne weg te houden en Vegas echt in paniek was door dat veel te drukke mormel wat zich bleef opdringen.

Gisteren ging zij uit zichzelf in haar bench liggen en sliep daar rustig een paar uurtjes, daarna loopt ze gelijk naar de achterdeur omdat ze moet plassen.
Aanstaande dinsdag is zij 9 weken en gaan we met haar naar school.
We zijn er wel op diverse tijden langsgelopen om te socialiseren maar dinsdag mag ze mee de klas in want dan geeft Joey een spreekbeurt over de Witte Herder.

Aankomende donderdag is het tijd voor inentingen en brengen we een bezoekje aan de dierenarts.
Om daar te komen moeten we een stukje met de auto.
Van het weekend gaan we even langs de kinderboerderij waar ik werk om naar de diertjes te kijken en kennis te maken.
Zo probeer ik haar elke dag met rustige kleine stapjes nieuwe indrukken op te laten doen.

Ze begint zich nu langzaam aan ook op haar gemak te voelen en rent door het huis en doet haar ding.
En wij voelen ons trotse puppy ouders.

Eindelijk brak gisteren de dag aan dat we onze Vegas op mochten halen.
In alle vroegte en met een flinke dosis enthousiasme gingen wij onderweg naar de fokker.
Daar aangekomen werden alle papieren getekend, en kregen wij een als extra verrasing nog een luxe puppy pakket.
Het was een heel gesjouw tijdens de terug reis maar het was een super leuk cadeau, boordevol speeltjes, snoepjes, botjes, voer en lapjes met nestgeur.
Ook kregen wij een keurige map mee met al het papierwerk wat er bij komt kijken.

Maar waar het echt om ging was onze Vegas.
Vol geluk namen wij haar mee op weg naar haar nieuwe huis en haar nieuwe leven.
Zij heeft zich gedurende de reis in auto en trein voorbeeldig gedragen en ik kon niet trotser zijn.


Thuis gekomen wandelde Vegas binnen alsof ze nooit anders had gedaan.
Ze dronk en at wat en daarna hebben we ons eerste rondje door de buurt gewandeld.
Gelijk plaste en poepte ze keurig buiten en ze bekeek de wereld vol bewondering en onverschrokken.

De kindjes waren uiteraard dolblij en speelden met haar tot het tijd was om te rusten.
De bench met warm zacht dekentje, warme kruik, knuffels,nestgeurdoekje en verstopte koekjes waren niet interessant.
Ze plofte neer bij onze voeten en lag daar diep in slaap bij te komen van een lange dag vol nieuwe indrukken.

Veel te laat gingen we naar bed, we konden niet stoppen met kijken en vertederd zijn door haar.
Ik sliep op de bank en zij vond de bench toch een beetje eng in haar eentje ook al was ik dicht in haar nabijheid..
Dus hebben we uiteindelijk samen op de bank geslapen, waarbij ik geen genoeg kon krijgen van haar heerlijke puppy geur en zachte vachtje.

De nacht was zo voorbij en het was vroeg dag.
We hebben er inmiddels al wat wandelingetjes op zitten en tot nu toe maar 2 ongelukjes in huis gehad.
Ze doet het dus echt ontzettend goed voor zo'n klein dingske.
We zijn allemaal in de zevende hemel met haar en gaan helemaal in haar op.
Ze is er pas net, maar brengt nu al een heleboel plezier.


Nu is het tijd om lekker aan elkaar te wennen en vooral om te genieten.


 

Met nog 1 dagje te gaan, is de spanning bijna niet meer te houden.
Morgen reis ik samen met mijn vriendinnetje Lieke naar de fokker om "eindelijk" ons nieuwe puppenkindje op te halen..
Het zal een heuse rit worden aangezien er bepaalde treinen op de route niet rijden ivm werkzaamheden.
Maar niets wat de pret nog kan drukken, wij zijn er meer dan klaar voor.

Ook de slapeloze nacht die ik zal hebben vannacht kan me niet deren.
Ik kan niet wachten om haar te knuffelen en mee naar haar nieuwe huis te brengen.

Inmiddels weten we ook dat we pupje "Roze" krijgen en de stamboom naam is bekend, namelijk:
Caely's White Flower Just for Fun.

Afgelopen week kregen we van de fokker nog een mooi fototje van haar om de laatste dagen door te komen.
Maar vanaf morgen kunnen we zelf eindeloos foto's maken van ons o zo welkome witte wonder.

Met nog 6 nachtjes op de teller, heerst er heel veel blijdschap en ongeduld.
Het huis is puppy proof gemaakt en het slaap plekje is ook al klaar.
Riempjes en halsbanden zijn uitgezocht en de vriezer ligt vol voer.
Al het voorbereidend werk is gedaan en we zijn echt helemaal klaar om ons pupje met open armen te ontvangen in ons huis.

Afgelopen week zijn alle pups gechipt.
We kregen te horen dat pupje Roze voor ons bestemd is.
 

Het worden nog een paar lange slopende dagen waarschijnlijk.
Hopelijk vliegt de tijd extra snel.
Aankomende zaterdag 21 maart is het na lang wachten en dromen eindelijk zo ver..

Vandaag zijn we op bezoek geweest bij mama en haar prachtige pups.
Zoals verwacht waren ze super lief en aandoenlijk en smolten we ter plekke.
Het was een hele onderneming om er te komen en we hebben het halve land gezien vanuit de bus en trein.
De kindjes hebben zich super goed vermaakt en zich ook kranig gedragen op deze dagtour.

Aangekomen bij de fokker hebben we heerlijk de kans gehad om de pups te knuffelen en foto's te maken.
Mama hond vond alles goed en liet ons gewoon ons gangetje gaan, als de pups ook maar een beetje karakter hebben van mama dan gaat dat helemaal goedkomen.

De pups zijn vandaag 3 weken en 5 dagen oud.
Ze slapen nog vrij veel en er waren al andere pupkopers geweest dus ze hebben het druk gehad.
Ze waren vertederend snoezig hoe ze lekker tegen elkaar aan kropen en de geluidjes die ze maakten waren ook te lief voor woorden.
De karaktertjes beginnen zich langzaam aan te vormen, maar op dit moment kan ik nog niet echt zeggen dat ik een absolute voorkeur heb naar een bepaalde pup.
Kleurtje lila en geel hadden op de een of andere manier wel een bepaalde aantrekkingskracht op me, maar ik vind ze allemaal geweldig.




Over ongeveer 2 weekjes worden ze gechipt en worden de stamboom namen officieel aan de hondjes gekoppeld.
Dan zullen we te horen krijgen welk pupje voor ons zal zijn.
We mogen onze voorkeur uitspreken maar de fokker kent de pupjes natuurlijk veel beter, die is iedere dag bij ze.
We gaan dus uit van haar advies.



Het was al aftellen geblazen, maar nu staat de datum vast dat we ons nieuwe hondenkindje mogen ophalen.
Dat zal op zaterdag 21 maart zijn.
Deze reis zal ik samen met een goede vriendin maken, dan is het voor de pup ook rustiger.
Het is allemaal al spannend zat voor alle partijen...


 

Op 27 januari 2015 is Caely's White Flower Flash Dance "Vienna" voor de 1e keer mama geworden.
Ze verraste ons allen aangezien ze tijdens de zwangerschap niet veel aankwam in gewicht, dus gingen we uit van een klein(er) nest.
Geheel tegen de verwachting in wierp ze maar liefst 5 teefjes en 3 reutjes.

Zowel met mama en pups gaat het super goed.
Vienna verzorgt haar pups uitstekend en eet als een bootwerker zoals de fokker het benoemde.
We zijn natuurlijk helemaal in de zevende hemel en op een roze wolk.

Ook de namen zijn al gegeven door de fokker:

Nu is het nog een kwestie van aftellen tot ze oud genoeg zijn om het nest te verlaten.
Voor nu genieten wij van alle (p)updates van de fokker en dromen wij weg bij alle foto's.
Over 2 á 3 weken gaan we natuurlijk pupknuffelen en op kraamvisite.
Wat een heerlijk vooruitzicht om met deze witte wondertjes te knuffelen.

Op kerst avond stuurde de fokker me een berichtje met het blijde nieuws dat mama hond Vienna zwanger is.
Zij hebben een echo laten maken en alhoewel deze behoorlijk vroeg in de zwangerschap gemaakt is, was duidelijk zichtbaar dat er pupjes waren.
Dat was een prachtig kerstcadeau, voor zowel hen als ons.

Op 10 januari waren wij uitgenodigd voor een kennismaking thuis bij de baasjes en de hondjes.
Vooraf had ik mijn tas volgestopt met hondenkoekjes en dat vonden de honden natuurlijk maar wat prachtig.
Nadat de tas leeg was en we door alle honden hartelijk begroet waren hebben we gepraat met de baasjes.
Zij waren zeer vriendelijk en openhartig en dat bevestigde nog meer het goede gevoel wat wij al hadden bij deze fokker.
Natuurlijk hebben we ook heerlijk geknuffeld met de honden en waren wij onder de indruk van hun sociale, lieve, open karakters.
We waren al verliefd op het ras en na deze ontmoeting waren wij helemaal verkocht.

We waren dan ook wij zeer blij toen we te horen kregen dat wij op de definitieve reservering lijst staan.
Waarvoor natuurlijk onze dank naar de fokker.

Het is nu afwachten tot de pups geboren worden.
Momenteel is mama hond iets meer dan 6 weken zwanger en zal ze bevallen rond de 26e januari.
Als de pups ongeveer 3 weken oud zijn gaan we op kraam visite en als ze rond de 6 weken zijn gaan we nog een keer puppy knuffelen.
Het liefst zou ik natuurlijk iedere week even gaan kijken, helaas is dit vanwege de afstand niet haalbaar.

En dan medio maart zijn de pups oud genoeg (7 weken) om mee te mogen met hun nieuwe baasjes.
De "puppy aftel kalender" die de kinderen en ik samen hebben geknutseld hangt op de koelkast en iedere dag zetten zij met een grote glimlach een vinkje.
 

We tellen af en kunnen niet wachten.
"When Dreams Come True" 

Nog niet zo lang geleden hebben we veel te vroeg en te snel afscheid moeten nemen van onze lieve hondenvriendin Yena.

Het is geen geheim dat het mijn hart in honderd duizend stukjes brak.

Ze was mijn steun en toeverlaat, mijn alles en bovendien was ze er gewoon altijd.

In zo'n groot gat van leegte vallen was dan ook ondraaglijk en het voelde alsof ik gek werd.

Een paar jaar terug (al voor dat Yena ziek werd) hadden we al de beslissing gemaakt dat er een hond bij zou komen in Huize Knettergek.

Omdat ik de aanschaf hiervan behoorlijk serieus neem en me er flink in wilde verdiepen eerst én omdat ik een honden nerd ben zoals sommige mensen in mijn omgeving me noemen ben ik daar dus inmiddels al langere tijd mee bezig.

Ten eerste werd het ras gekozen van ons nieuwe huis genootje.

Elke hond heeft zijn voors en tegens en wij maakten een "lijstje" met bepaalde voorkeuren.

Zo bekeken we ras na ras en maakten we aantekeningen bij wat we wel en niet zochten in een hond.

Het was voor mij geen verrassing dat we in de hoek van de herders bleven rond dwalen en uiteindelijk kwamen we uit bij een ras waarvan we het gevoel hadden "Dit is hem".

Nadat we deze eerste stap gezet hadden gingen we ons in het ras zelf oriënteren.

Alle boeken werden uitgeplozen en het internet werd afgestruind naar alles wat met het ras te maken heeft.

We lazen ervaringen van fokkers en eigenaren, we bestudeerden de zogenaamde zwaktes in het ras, keken op de site's van verenigingen en clubs en uiteindelijk keken we ook bij verschillende fokkers.

Daarbij had ik een soort "radar" voor de witjes ontwikkeld en sprak ik iedere eigenaar aan als ik ergens een witje zag lopen.

Het viel meteen op dat er heel veel verschil zit in een ras opzich.

Er zijn diverse honden van het zelfde ras die een wereld van verschil zijn als je ze naast elkaar zet en dat heeft niet eens alleen met het uiterlijk te maken.

Ook de fokkers die we tegenkwamen in onze zoektocht waren heel verschillend.

Wij vielen terug op onze eigen ideeën wat fokken betreft om een voor ons zo "goed" mogelijke fokker te vinden.

Nadat we deze fokker naar ons gevoel gevonden hadden zijn we deze gaan volgen.

En kort daarna was er voor ons geen twijfel meer mogelijk dat wij hier graag een pup zouden kopen en namen wij contact op.

We waren dan ook erg blij toen bekend werd dat mama hond was goedgekeurd op gezondheid gebied en de plannen langzaam aan duidelijker werden.

Het kwam dan ook als een klap dat Yena zo snel overleed.

We hadden in ons hoofd al een plaatje van haar en de pup.

We stelden ons in voor een toekomst met hen samen.

Enorm was het verdriet dan ook toen we beseften dat het plaatje nooit zou zijn.

Even twijfelden we over de aanschaf van een pup en wat dan de juiste tijd zou zijn.

Ten slotte waren en zijn we nog steeds verdrietig om onze lieve hondenkindje Yena.

Maar al enkele dagen na haar overlijden beseften wij dat we de leegte niet konden verdragen.

Het klopte niet en hoorde niet.

Het toekomstige pupje in gedachte gaf ons afleiding en troost.

Al snel was dus duidelijk dat we gewoon voor een nieuw leven gingen.

Niet om Yena op wat voor manier dan ook te vervangen.

Geen ziel die dat kan.

Maar als een nieuw hoofdstuk in ons leven.

En nu terwijl ik dit typ aan het eind van het jaar 2014 zijn we op het punt aanbeland dat de lange voorbereidingen bijna ten einde zijn.

Mama hond is zwanger en eind januari zal zij werpen.

Vol spanning kijken wij daar naar uit.

Begin januari zal er een kennismaking ("in het echt") zijn met de fokker.

Dan zal eventueel de definitieve reservering plaats vinden waar wij al zolang mee bezig zijn.

Een spannend vooruitzicht dus,

Met Yena in onze gedachte zullen wij dan beginnen aan een nieuw verhaal.

Zojuist heb ik de website weer even onder handen genomen.
De laatste dagen ben ik nogal zenuwachtig en wachtende op nieuws over de zwangerschap van mama hond.
Over een weekje zal waarschijnlijk bekend zijn of zij drachtig is en het wordt nu allemaal steeds tastbaarder.
Omdat het zo belangrijk is voor mij ben ik er bewust en onbewust toch behoorlijk veel mee bezig.

Gekscherend zei ik tegen een vriendinnetje van mij dat het wel een beetje voelt als zwanger willen worden en vol verwachting de test doen.
Dat gevoel dat heb ik dus ook.
Zou ze zwanger zijn? Zou alles goed gaan? Hoeveel pupjes zou ze krijgen? Zijn ze allemaal gezond? Ben ik één van de gelukkige baasjes in wording?

Want ook dat is een hele spanning op zich.
Dit nestje is een beroemd nestje nu al, de fokker heeft de baasjes voor het kiezen en zelfs de reserveringen neemt ze niet meer aan, zoveel mensen staan er in de rij voor een pupje van deze combinatie.
De definitieve reserveringen worden pas gemaakt na een kennismaking, die zal plaatsvinden in het weekend van 10 januari.
Dat voelt als een soort sollicitatie.

Deze droom die zo dichtbij is wil ik namelijk zo graag omarmen en me er aan vastklampen, zoals ik al jaren doe.
En dan slaat de twijfel dus toe.
Al heb ik me hier jaren op voorbereid en lees ik alle boeken 1000 keer na, er knaagt toch een gevoel aan me van wat nou als ze een ander baasje kiezen?

Dus ik lees en leer en knutsel aan mijn site.
De naam is uitgekozen en al het  voorbereidend werk is gedaan...
Alle benodigdheden zijn uitgezocht en staan klaar om besteld te worden, de hondenclubs zijn bezocht en hun lestijden staan genoteerd.
Nu rest mij alleen maar heel veel goed geluk en over niet al te lange tijd een klein viervoetertje in mijn armen. 

De eerste blog is bij deze een feit.
In afwachting van onze pup heb ik deze blog geopend zodat elke kleine stap dichterbij ons nieuwe viervoetertje vastgelegd kan worden hier.

Het is de bedoeling dat deze blog wekelijks bijgehouden gaat worden en dat hier samenvattingen van bijvoorbeeld puppy cursus komen te staan en vorderingen op elk gebied wat met de pup te maken heeft.